Wywoływacz typu Diafine

[oKuba]

A wiec tak to widzi moj znajomy chemik:

„Die Rezeptur, die Du angegeben hast, ist nicht ungewöhnlich für einen 2-Bad-Entwickler. Statt der häufig verwendeten Kombination Metol/Hydochinon (wie z.B. im Kodak D-76) wird hier statt Metol Phenidon verwendet. Von Phenidon benötigt man immer viel weniger als vom Metol. im D-76 2-Bad-Rezept sind z.B. 2,0 g Metol drin. Der enthält in Lösung A sogar 100 g Natriumsulfit.
Diese Rezeptur entspricht grob der MICROPHEN Formulierung. Für die Haltbarkeit ist vor allem die relativ hohe Menge an Natriumsulfit als Konservierungsmittel verantwortlich, zusätzlich wird der pH-Wert durch das Natriumdisulfit (auch Natriummetabisulfit genannt) etwas erniedrigt, weil Natriumsulfit leicht alkalisch ist. Ein Entwickler altert umso schneller, je höher (alkalischer) der pH-Wert ist. Ausgekochtes Wasser, Vollfüllung der Flasche und Schutzgas verbessern die Haltbarkeit noch weiter. Braune Glasflaschen, z.b. gebrauchte Chemikalienflaschen wären noch besser als PET-Flaschen (bei Klüber und in vielen anderen Labors, z.B. im Wacker Consortium in der [… Straße] werden die immer in großer Zahl weggeworfen, 1 Liter- und die besonders praktischen 2,5 Liter-Flaschen). Die Lösung A verbraucht sich in ihrer Zusammensetzung praktisch nicht, bestenfalls durch eine geringfügige Abnahme der Entwicklersubstanz, ihr Volumen nimmt natürlich durch die Verschleppung mit der Zeit ab. Was die Langzeithaltbarkeit betrifft, ist das alte Metol dem moderneren Phenidon sogar etwas überlegen, da Phenidon in alkalischer Lösung mit der Zeit hydrolysiert.
Die 2-Bad-Entwicklung ist, was die korrekte Einhaltung der Entwicklungszeiten betrifft, nicht anspruchsvoll, man kann sich daher ruhig etwas Zeit mit dem sorgfältigen Abtropfen der restlichen Menge lassen.
In Lösung B sind, zumindestens im Frischzustand, gar keine Entwicklungssubstanzen enthalten, nur das Alkali und weiteres Natriumsulfit. Diese Lösung reichert sich aber mit der Zeit durch verschleppte Anteile von Lösung A mit Entwicklersubstanzen, deren Abbauprodukten und mit Bromid an und ihr Volumen vergrößert sich dadurch entsprechend. Aus diesem Grund ist es wichtig, die Lösung A vorher so vollständig wie möglich abtropfen zu lassen. Ich würde statt einer "Regenerierung" eher die Lösung B nach einer gewissen Zahl an Filmen frisch ansetzen. Die Lösung A kann man mit dem fehlenden Volumen an Frischentwickler wieder auffüllen.
Man findet im Internet ähnliche 2-Bad-Entwicklerrezeopte. z.B. hier: https://imager.ie/a-phenidone-hydroquin ... developer/
oder hier: https://www.focus-studios.ch/wp-content ... ickler.pdf
Natriummetaborat (= Kodalk) wird manchmal durch Borax ersetzt, manchmal las ich aber auch, daß es angeblich mit Kodalk besser gehen soll. Kodalk ist m.W. teurer und schwerer erhältlich als Borax (als Löthilfsmittel). Im D-76 2-Bad Entwickler wird Borax als Lösung B verwendet. In dem Artikel über diesen 2-Bad-Entwickler wird auch ausdrücklich die sehr gute Haltbarkeit der bereits benutzten Lösungen, die gute Ergiebigkeit (ca. 12 Filme pro Literansatz) und die fehlende Notwendigkeit der Verlängerung der Entwicklungszeit bei Mehrfachgebrauch erwähnt. Dort empfiehlt Dieter Beckhusen, nach etw 6 Filmen die Lösung B zu erneuern.
Hast Du die D-76 2-Bad-Rezeptur?
Anscheinend gibt es einige weitere Entwickler, die sich an den bekannten baumann Diafine anlehnen, z.B. auch von Bellini:
https://www.macodirect.de/en/chemistry/ ... 0ml-part-b
Wenn Du noch weitere Fragen hast, kannst Du Dich gerne nochmal melden.”

[J.A.]

Dzięki.
Trochę jaśniej, ale tylko o 0,1 EV.
Skoro roztwór A jest "praktycznie niezużywający się", to dlaczego w przypadku innych wywoływaczy mówi się o zużywaniu reduktorów?

[oKuba]

Skoro roztwór A jest "praktycznie niezużywający się", to dlaczego w przypadku innych wywoływaczy mówi się o zużywaniu reduktorów?

A tego Panie to ja nie wiem. Moze to kwestia mieszanki a raczej tutaj jej podzialu na dwa roztwory? Masz jakieś konkretne zrodlo, gdzie pada takie stwierdzenie odnosnie wywolywaczy dwuroztworowych?

Moge oczywiscie ponownie zapytac, sam proponował, ale nie chciał bym mu zawracać gitary pytaniami w stylu, ze ktos tam cos od kogos uslyszal lub gdzies przeczytal lub tak mu sie wydaje.

[Z_photo]

Dwa filmy, bo chciałem zobaczyć różnicę w wywoływaniu inwersyjnym i rotacyjnym.

Wygląda to bardzo zachęcająco - przynajmniej w zakresie możliwej do uzyskania tonalności. Poniżej to tylko zabawa krzywymi na udostępnionych obrazkach jpg, ale pod powiększalnikiem z tak obrobionych negatywów można będzie dużo wydobyć. Na skanerze podobnie - tylko łatwiej.

Klatka środkowa:

Klatka prawa:

PS.
J.A. - mam nadzieję, że nie obrazisz się na mnie, że "pokrzywiłem" zdjęcia Twojego autorstwa.

[miki11]

Skoro roztwór A jest "praktycznie niezużywający się", to dlaczego w przypadku innych wywoływaczy mówi się o zużywaniu reduktorów?

Przeglądam "The Darkroom Cookbook", dział wywoływaczy dzielonych. I tu rzeczywiście można przeczytać, że Roztwór A się nie zużywa, a Roztwór B jako stopniowo zanieczyszczony należy w pewnym momencie wymienić.

Przykładowo już w Formule #1 - D2D dzielony (wg Williama E. Davisa) czytamy:

"Uzupełnianie

Roztwór A: Należy użyć świeżej partii roztworu A, aby przywrócić objętość roztworu roboczego do jego pierwotnej objętości. Dopóki roztwór A nie zostanie zanieczyszczony roztworem B, powinien wystarczyć na czas nieokreślony.
Roztwór B: W miarę przechodzenia roztworu A do roztworu B film będzie stopniowo stawał się bardziej ziarnisty i kontrastowy. Aby temu zapobiec, należy za każdym razem stosować nową partię roztworu B lub uzupełnić roztwór za pomocą preparatu Roztór B - Uzupełniacz (patrz poniżej). W celu uzupełnienia należy wyrzucić 1/3 starego roztworu B i uzupełnić do pierwotnego poziomu.
Z czasem zarówno roztwór A jak i B utleniają się, tworzą osady i stają się brązowe i muliste. Jest to zjawisko normalne i nie ma wpływu na właściwości robocze preparatu."


Podobnie w Formule #6 czytamy:

"Roztwór A wystarcza na czas nieokreślony, roztwór B należy wyrzucić po 20 rolkach filmu."


Z kolei w Formule #2 - D23 dzielony możemy przeczytać coś takiego (w aspekcie zastępowania metaboranu sobu boraksem):

"Boraks daje najdrobniejsze ziarno przy najmniejszym kontraście, metaboran sodu daje średnie ziarno przy niskim kontraście, a węglan sodu daje największy kontrast, najgrubsze ziarno i największą szybkość filmu."


Wygląda więc na to, że Roztwór A rzeczywiście może być "wieczny" w formułach dzielonych. Oczy mam coraz szersze...

[oKuba]

Wygląda więc na to, że Roztwór A rzeczywiście może być "wieczny" w formułach dzielonych

Na to wyglada. W koncu Diafine byl w sprzedaży przez wiele lat a zalecenia z ulotki wywolywacza byly jednoznaczne.

W przyszlym tygodniu sprawdze wartosci pH świeżych roztworów, tak z ciekawosci i przy okazji nastawiania uzupelniaczy

[J.A.]

Masz jakieś konkretne zrodlo, gdzie pada takie stwierdzenie odnosnie wywolywaczy dwuroztworowych?

Die Lösung A verbraucht sich in ihrer Zusammensetzung praktisch nicht, bestenfalls durch eine geringfügige Abnahme der Entwicklersubstanz, ihr Volumen nimmt natürlich durch die Verschleppung mit der Zeit ab.

Słabo znam niemiecki, ale googiel twierdzi, że tu.

J.A. - mam nadzieję, że nie obrazisz się na mnie, że "pokrzywiłem" zdjęcia Twojego autorstwa.

Spoko, to nie są dzieła na WPP

[oKuba]

Słabo znam niemiecki, ale googiel twierdzi, że tu.

W tym cytacie jest mowa o tym, ze w najlepszym wypadku nastepuje minimalny spadek ilosci substancji wywolujacej a jej objetosc spada wraz z ubytkiem spowodowanym jej przenoszeniem (w domysle) podczas moczenia negatywu, puszki, parowania, etc.

[aka]

Co tam Diafine, są lepsze receptury. Np.:

[oKuba]

aka Przepis prosty jak budowa cepa Kusi aby sprobować

[J.A.]

Co tam Diafine, są lepsze receptury. Np.:

Wywoływanie w dwóch roztworach, to nie jakaś nowa idea. Takie formuły to już pod koniec XIX w powstawały. I faktycznie nigdy jakoś nie przebiły się do szerszego stosowania. Być może Diafine do takich komet należy. A może ze względu na zmiany rynkowe właśnie ta formuła stanie się bardziej popularna.
Wadą powyższej formuły jest konieczność wymiany roztworu B po każdym użyciu.
Diafine ma wszystkie cechy by stać się wywoływaczem pierwszego wyboru w przypadku nowych ciemniaków. Znacznie trudniej w nim po prostu skopać negatyw, o co bardzo łatwo w przypadku innych wywoływaczy, nawet "legendarnego" Rodinala.

[aka]

aka Przepis prosty jak budowa cepa Kusi aby sprobować

Nawet te 20C w minutę da się utrzymać.

[oKuba]

Wadą powyższej formuły jest konieczność wymiany roztworu B po każdym użyciu.

Ale zaletą, że to tylko jeden (oprócz wody) i bardzo łatwo dostępny skladnik.

Zastanawiajace sa te 1 minutowe czasy. Wyprobuje przy okazji..

[J.A.]

Fakt. Można zrobić dokładnie tyle ile potrzeba do jednorazowego użycia.

[miki11]

W wielu tych dwukąpielowych wywoływaczach obserwujemy trend, że wydłużenie czasu w kąpieli A powoduje wzrost zaczernienia negatywu, natomiast wydłużenie czasu w kąpieli B nie wpływa na obraz. Zresztą w tym niemiecki tłumaczeniu też wspomniano, że składniki wywołujące są obecne w zasadzie tylko w kąpieli A.

Prawdopodobnie wywoływacze dwukąpielowe zostały wyparte przez jednokąpielowe ze względu na uproszczenie procesu (jedna kąpiel i nie musimy uważać, aby nie zanieczyścić kąpieli A roztworem B). Natomiast przy założeniu, że trzymamy rygor podczas procesu wywoływania, dwie kąpiele mogą być bardzo ciekawą alternatywą.