Moderatorzy: rbit9n, zladygin, Michał Kowalski, Jerzy
no właśnie. Nawet wyciągania logicznych wniosków.
Zdarza się, nie jestem wyznawcą Logiki...życie i fotografowanie takie nie jest...
Ładna parafraza do wiersza/piosenki:
Tak chyba bez związku, ale mi się pokojarzyło...
Życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz;
Maski coraz inne, coraz mylne się zakłada;
Wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra
Przy otwartych i zamkniętych drzwiach.
To jest gra!
Życie to nie teatr, ja ci na to odpowiadam;
Życie to nie tylko kolorowa maskarada;
Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest;
Wszystko przy nim blednie, blednie nawet sama śmierć!
Ty i ja - teatry to są dwa!
Ty i ja!
Ty - ty prawdziwej nie uronisz łzy.
Ty najwyżej w górę wznosisz brwi.
Nawet kiedy źle ci jest, to nie jest źle.
Bo ty grasz!
Ja - duszę na ramieniu wiecznie mam.
Cały jestem zbudowany z ran.
Lecz kaleką nie ja jestem, tylko ty!
Dzisiaj bankiet u artystów, ty się tam wybierasz;
Gości będzie dużo, nieodstępna tyraliera;
Flirt i alkohole, może tańce będą też,
Drzwi otwarte zamkną potem się.
No i cześć!
Wpadnę tam na chwilę, zanim spuchnie atmosfera;
Wódki dwie wypiję, potem cicho się pozbieram;
Wyjdę na ulicę, przy fontannie zmoczę łeb;
Wyjdę na przestworza, przecudowny stworzę wiersz.
Ty i ja - teatry to są dwa.
Ty i ja!
Ty - ty prawdziwej nie uronisz łzy.
Ty najwyżej w górę wznosisz brwi.
I niezaraźliwy wcale jest twój śmiech.
Bo ty grasz!
Ja - duszę na ramieniu wiecznie mam.
Cały jestem zbudowany z ran.
Lecz gdy śmieje się, to wkrąg się śmieje świat!
Życie to nie teatr
Edward Stachura
Nie, głupotą jest tego nie zrobić - tak to czuję. I tak ze wszystkim...
Nie pierwszy raz to Ty nie rozumiesz. Ale to już Twój problem.
Miałeś szczęście, tego można Ci pozazdrościć. Jak myślisz, dlaczego Twój ojciec nie poszukał sobie mistrza? Podejrzewam, że nie cierpiał marnując chemię, papiery itd. Prawdopodobnie robił to z pasją właściwą hobbystom/amatorom, z przyjemnością i satysfakcją. Jeśli nie, to przepraszam.J.A. pisze: ↑07 paź 2019, 20:39 Ja miałem szczęście, że mój śp. ojciec hobbystycznie zajmował się fotografią, sam zbudował swój powiększalnik itd. był samoukiem, przeczytał jakieś książki itp.
To ile filmów / zdjęć zmarnował szukając odpowiedzi to jego. Miałem też to szczęście, że przy okazji był pedagogiem / nauczycielem.
Wszystkiego czego nauczył mnie w jedne wakacje, właściwie miesiąc sam uczył się kilka lat. Psując filmy, marnując chemię, papier itd.
bo to był 1950 rok i w miasteczku szans na znalezienie mistrza nie było?
Fajna dyskusja. Z tym że możliwość skorzystania z wiedzy fachowca jest często nierealna. Problem we współczesnym świecie jest taki, że najczęściej jak człowiek ma zadanie do zrealizowania, to znalezienie dobrego nauczyciela, który nie dość że ma talent i rzeczywiście coś wie, a nie tylko udaje, że wie, to jeszcze podejmie się nauki, trwa miesiącami, a czasem latami. I to nie jest kwestia pieniędzy. Ci naprawdę dobrzy nie rzucą wszystkiego, żeby akurat Ciebie edukować kiedy akurat tego potrzebujesz. Stąd często nie zostaje nic innego wypracować samodzielnie metodykę testową, która pozwoli osiągnąć efekt minimalizując straty, albo się poddać. A poddanie się często nie jest możliwe w dużych projektach, gdzie regularnie zdarzają się zagadnienia, do których nie da się ściągnąć eksperta w założonych rygorach czasowych. Z czasem wypracowywanie/korzystanie z takich metodyk staje się pewnym nawykiem myślowym i pozwala na zarządzanie ponoszonymi stratami. W hobby, gdzie człowiek nic nie musi, a tylko może i to bez presji czasu, jest zdecydowanie prościej.
Tym stwierdzeniem negujesz istnienie samouków w dzisiejszych czasach, w jakiejkolwiek dziedzinie aktywności ludzkiej, w Polsce i innych krajach o podobnym rozwoju cywilizacyjnym. Podzielając Twoje myślenie, należy uznać, że przeczytanie instrukcji użycia wywoływacza wyklucza z szeregów samouków. Samouk to ktoś, kto posiadł umiejętności w jakiejś dziedzinie bez zdobywania formalnego wykształcenia. W szerszym ujęciu samoukiem nie jest ktoś, kto nabył umiejętności pobierając nauki od biegłych w jakieś dziedzinie bez formalnych ram instytucjonalnych - np. syn nauczony przez ojca powożenia wozem konnym
Udział w kółku fotograficznym, odbyty kurs, jeden czy drugi, nie zmienia faktu bycia samoukiem, zwykle wiedza zdobyta samodzielnie przez czynnego hobbystę jest znacznie szersza, o praktyce nie wspominając. Też pewnie poszerzyłeś swoją wiedzę od czasów "lekcji" z ojcem samokształcąc się, stając tym samym się w jakieś części samoukiem (zakładam, że nie kształciłeś się formalnie, jeśli tak, to przepraszam).przeczytałeś słownikową definicję ze zrozumieniem?aka pisze: ↑08 paź 2019, 11:40 Tym stwierdzeniem negujesz istnienie samouków w dzisiejszych czasach, w jakiejkolwiek dziedzinie aktywności ludzkiej, w Polsce i innych krajach o podobnym rozwoju cywilizacyjnym. Podzielając Twoje myślenie, należy uznać, że przeczytanie instrukcji użycia wywoływacza wyklucza z szeregów samouków
