Przygody fotografa - czyli reakcje ludzi na fotografowanie

[off]

Aspekt etyczny Fotografii jest bardzo ważny, mówi o szacunku fotografa do fotografowanych osób/sytuacji. Ale to w jakim kontekście (z jakim zamiarem) fotograf robi dane zdjęcie i pokazuje je , jest ważniejsze niż to czy może je wykonać (jakiś prawny zakaz), czy negatywny stosunek człowieka znajdującego się w kadrze.

tak mniej więcej o tym samym piszemy

spróbuję przykładu: dwukrotnie robiłem zdjęcia na pogrzebach, za każdym razem to ktoś z mojej dalszej rodziny i na prośbę bliskich
myśląc o dobrym ujeciu, o nadążeniu za kluczowymi sytuacjami, o wykorzystaniu światła, szukając dobrego miejsca i o tym, żeby pokazać ludzi na zdjęciach przekraczałem granicę "podłości" z całym szacunkiem dla zmarłego, ceremonii i osób, które mnie prosiły o te zdjęcia, niemniej... czułem się podle, niewłaściwie

nie zdecydowałbym się na fotografowanie pogrzebu kogoś zupełnie obcego, natomiast kogoś mi bardzo bliskiego po prostu nie dałbym rady

[szkudlarek]

Mialo byc wesolo, bo fotografia to radosc, a tu takie smuty. Przypomina mi sie historia mlodego fotografa na pogrzebie Capy.

[Filet]

A propos tych trumiennych spraw, wcale nie smutnych a intrygujących to mam w domu trochę fotografii pogrzebowej. Takie dziś obyczaje, że pogrzeb to wręcz wstydliwa bądź upokarzająca sprawa. Kiedyś robiono portrety trumienne, maski itp, potem zdjęcia. Mam chyba wszystkich pradziadków uwiecznionych w otwartej trumnie, a także kilka ceremonii pogrzebowych z imponującą ilością ludzi. Jak dla mnie są porażające ale nie w kategoriach poniżania zmarłego. Takie zdjęcia "gadają" i potrafią przenieść emocje z przeszłości jakie towarzyszyły ceremonii.

A wracając do codzienności (nie miejcie mnie za dewianta jakiegoś czy nekrofila) to ja największą sensację wzbudzam Fotosnajperem (300mm a gdzie tam osłona i filtry). Co prawda nigdy nie odważyłem sie wyjść w plener tym całym mocowaniem a'la Kalasznikov ale z samym statywem to już sprzętu jest kupa. Ostatnio na juwenalia zabrnąłem z tą armatą i widziałem posępne spojrzenia fotoreporterów i fotoamatorów szpanujących syfrowymi lustrzankami. Gawiedź natomiast bardzo chciała mieć zdjęcie i od razu je najlepiej zobaczyć w ekranie. Nie potrafili zrozumieć, że abym mógł zrobić jakiś portret, nie mówiąc o zbiorowej foto, musiałem oddalić się na co najmniej 6 m. Generalnie wśród przechodniów nie ma za grosz zrozumienia, a większość próbuje zniechęcić, przegonić i generalnie przeszkodzić...takie czasy :]

[slawoj]

Ech.
Dzisiaj jak szedłem do pracy, to na moście (przez który przechodzę) ok. godz. 6:30, rozstawił się jakiś gość ze średnim formatem.
Fajnie to wyglądało: ludzie idą do roboty, a on sobie fotografuje. Ale nikt nie zwrócił mu uwagi, a do tego jak przechodzili obok niego to zwalniali żeby nie poruszyć mu statywu ( - naprawdę, nie przesadzam).

[mrek]

Ech.
Dzisiaj jak szedłem do pracy, to na moście (przez który przechodzę) ok. godz. 6:30, rozstawił się jakiś gość ze średnim formatem.
Fajnie to wyglądało: ludzie idą do roboty, a on sobie fotografuje. Ale nikt nie zwrócił mu uwagi, a do tego jak przechodzili obok niego to zwalniali żeby nie poruszyć mu statywu ( - naprawdę, nie przesadzam).

Kiedyś w plenerze kolega stal na małym mostku przy wodospadzie, a ja z brzegu w większej odległości łapałem szerszy kadr. Pewna rodzina widząc kadrującego kolegę przeszła pod jego aparatem prawie w kucki, nie chcąc mu wejść w kadr. Kolega zajety kadrowaniem nie zauważył tego. Cudowny był widok gdy trzy osoby "przekradały" sie w pozycji mocno schylonej przed (właściwie pod) obiektywem.

[rbit9n]

wczoraj w nocy zostałem uwieczniony komórkami, kiedy na rzeszowskim rynku rozstawiłem się z Bronisławą na statywie, jedno ujecie przedstawia mnie ze światłomierzem, tego jestem pewien, bo tak mi powiedział Zona, która stała obok z Kuzynem.

[janusz1]

Te wszystkie przygody to nic w porównaniu do mojego fotograficznego snu. "Byłem w Moskwie na Placu Czerwonym i wszędzie było coś do uwiecznienia na filmie. Niestety nie miałem jak na złość ani aparatu ani filmu. Całe szczęście zobaczyłem sklep Fototiechnika. Co za ulga. Wchodzę do środka a tam na półkach tylko Foto64 i żadnych aparatów"
Jest na forum jakiś tłumacz snów? Dodam, że w październiku najprawdopodobniej pojadę służbowo do Moskwy na targi

[slawoj]

Jest na forum jakiś tłumacz snów?

Zadzwoń do Wróżki.
Podaję Ci Nr telefonu: 0-700 XXX XXX.

[off]

Jest na forum jakiś tłumacz snów?

pytasz serio czy żartem?

[pieniek]

Kieślowski też wielokrotnie wspominał o moralnych granicach filmowca/fotografa, podobno jednym z powodów dla których przestał kręcić dokumenty był tekst jaki usłyszał od kogoś znajomego po obejrzeniu "Z punku widzenia nocnego portiera" w stylu "niezłego psychola pokazałeś".

Tu można przytoczyć Marcela Łozińskiego i film "żeby nie bolało". Na kino polska bardzo często są interesujące wywiady / monologi znanych polskich reżyserów. Dokumentaliści często poruszają w nich tematy moralności, reakcji ludzi na film i właśnie słowa "zeby nie bolało " zapadły mi w pamięć. Łoziński mówi o tym ze na początku swojej przygody z filmem, robił dokumenty tak aby bez skrępowania mógł go potem pokazać bohaterowi filmu.

[sad17]

Hmmm Dzisiaj przed deszczem poszedłem sobie z moim przyjacielem Aparacikiem, po drodze zaczepił mnie młodszy brat koleżanki:
On siedzi na rowerze i gadał wczeniej z kolegami po drugiej stronie ulicy jeden znich mówi mi dzień dobry a on:
-- Te Zrób mi zdjecie.
- Nie będę kliszy marnował...
Jego koledzy w brecht, a on cicho i sie patrzy na mnie a ja ide dalej...

[troniu]

Tym sposobem zmarnowałeś okazje na fote życia...

[sad17]

gdybyś tam był, to coś innego byś powiedział ;)

[Leszeg]

W maju odwiedziliśmy z kolegą malowniczą wioseczkę w zakolu Kamiennej. Kilka domów, jeden sklepik ze wszystkim i tanim winem, ławeczka pod sklepem , a na niej trzech koneserów. Po nawiązaniu przyjaznych kontaktów z tubylcami zapytaliśmy, czy możemy ich uwiecznić. Po chwili jeden z nich odpowiedział "Panie ! Przecież my nie Wilkowyje!"

[Thomas Loup]

Rok temu moja znajoma wypożyczyła sobie z teatru suknię a'la koniec XIX wieku a ja robiłem jej zdjęcia. Jako tło wybraliśmy sobie stary, zabytkowy drewniany budynek. Ustawiliśmy się w dość dużej odległości, tak aby nie wchodzić ludziom w okna i jednocześnie mieć cały budynek w kadrze. Przez 15 minut mieliśmy spokój, zrobiliśmy kilka ujęć i nagle w dwóch oknach ukazały się dwie kobiety-sąsiadki. Dobiegła nas następująca rozmowa:
"Ty, co tam się dzieje?"
"Nie wiem, jakiś facet z przebraną babą zdjęcia robią"

Poczekaliśmy kilka minut, kobiety z okien nie zniknęły, zburzyły nam koncepcję i nie mieliśmy wyboru jak buchnąć śmiechem i się wynosić

Inny przypadek-z kuzynem i jego żoną robiliśmy taki mały plener ślubny. Poszliśmy do parku i tak się zamotaliśmy, że wyszliśmy nie tam gdzie trzeba. Musielibyśmy nadrobić długi odcinek drogi, chcąc się wrócić do właściwej bramy, i z pomocą przyszedł nam ... podjeżdżający na przystanek autobus miejski Komentarzy nie słyszeliśmy wprawdzie żadnych ale Państwo Młodzi wywołali kilka ekspresyjnych spojrzeń

A w ogóle bardzo nieładnie z mojej strony, że się nie przywitałem jeszcze. Byłem w kącie, przemyślałem sprawę, wysunąłem wnioski Witam wszystkich! Świetne forum! Bardzo fajnie, że tu trafiłem