Moderatorzy: rbit9n, Jerzy, zladygin, Michał Kowalski
Ale wg niektórych system DX to zło wcielone, bo używając aparatów weń niewyposażonych fotograf może popełniać poważnie skutkujące błędy.
Ktoś tu mi zarzucał manipulację.
Pełna zgoda. Zasadniczo większość aparatów potrafię obsługiwać bez niespodzianek bez instrukcji. a problem w tym, że to poboczna kwestia. Na początku napisałem, że to najgorszy pomysł z serii automatyzowania aparatów. Możesz się z tym zgadza lub nie, możesz powiedzieć (i uargumentować), że najgorszym wg. Ciebie jest autofokus.
Nigdzie nie stwierdziłem, że Ty to napisałeś.
Proszę bardzo: kod DX chroni roztargnionych fotografów przed utratą zdjęć wynikającą z nieustawienia właściwej czułości filmu po jego zmianie na inny niż wcześniej używany.
Ten co uważa, że to ja manipuluję.
Całe zdanie już nie brzmi tak dramatycznie.
I jest 1:1, bo także powoduje, że roztargniony fotograf nie ustawi czułości w aparacie, który tego wymaga.
Nietrafny argument - bo to nie wina systemu DX (skoro go w aparacie nie ma), tylko roztargnionego fotografa.
Skoro nie chcę wracać do dyskusji, to nie powinieneś ode mnie wymagać wskazywania kolejnych argumentów.A teraz, skoro nie chcesz wracać do dyskusji, to przedstaw argument, który pokaże inną automatykę jako większe zło.
Moja racja jest "mojsza", niż Twoja Są zwolennicy konstrukcji klasycznych, wręcz w pełni mechanicznych. Z tego, co wiem, Kolega Z_photo bardzo dobrze się czuje z klasycznym Olympusem OM-2 i Canonem F1. I z drugiej strony notujemy stały postęp technologiczny (doprecyzuję, że rozmawiamy o aparatach analogowych, a więc "klisza mi nie zniknie" z powodu tego postępu, co wyżej humorystycznie zasugerował Kolega J.A.). Myślę, że zawodowiec robiący szybki reportaż mógł dziękować producentom za narzędzia pozwalające zrobić szybkie i ostre zdjęcia. Wkładał film, aparat sam go wciągał do pozycji 1 klatki, sam odczytywał jego kod DX, silnik samodzielnie (i szybko) przesuwał kolejne klatki, a automatyczne ostrzenie (tu znowu Minolta była prekursorem) pozwalało się skupić na kadrze. Każdy z tych wynalazków ułatwiał pracę zawodowcom oraz umożliwiał w miarę poprawne fotografowanie amatorom. Aż do małych amatorskich "małpek", o których tu wielokrotnie pisał Kolega aka. Po skończeniu filmu aparat mógł samodzielnie zwinąć go do kasety, co pozwalało na szybką zmianę filmu na kolejny.To prawda ale niepełna, bo bardzo dobrze czuję się także z nowocześniejszym Nikonem F-100. W niczym nie przeszkadza mi to, że w nim funkcjonuje system DX.
Dobrze jest umieć obserwować, kojarzyć i analizować fakty, by w finale wywodzić sensowne wnioski.Po tej doskonałej i niedrogiej lekcji dzisiaj wyselekcjonowałem kasety z kodem 36-klatkowym. Dodatkowo wybrałem te z kodem 100 ASA i 200 ASA (tu łatwo dokleić jeden prostokąt z taśmy klejącej i mamy 100 ASA). I to jest dla mnie praktyczna nauka wynikająca z tej życiowej sytuacji.
- wyczerpany, ale ciekawi mnie, czy ktos faktycznie zetknal sie z zawodowcem uzywajacym sprzetu Minolty? Oczywiscie nie jestem reprezentatywny, ale jeszcze nigdy i to naprawde nigdy (mowa oczywiscie o czasach, gdy sprzet byl w sprzedazy) nie spotkalem na imprezach prywatnych czy publicznych, wydazeniach sportowych itd. zadnego fotografa, utrzymujacego sie z profesji, ktory poslugiwalby sie sprzetem Minolty. Nawet bywalem przez pewien czas w studiu, z ktorego korzystali rozni tworcy a i tam ze sprzetem Minolty nigdy sie nie zetknalem.Ja. Pisałem o nim wcześniej w tym wątku. Był to pełnoprawny zawodowiec (fotoreporter). Wynikało to z jego nieodwzajemnionej amatorskiej miłości do systemu. A jak już mu przeszło to przeszedł na "zawodowy" sprzęt.
Mój kolega - do chwili obecnej zawodowo trudniący się fotografią - w przeszłości używał aparatów Minolty. Zaczynał od 7000, później były kolejne, ale nie wiem które konkretnie.
